Nieodzownym wymogiem formalnym umożliwiającym polowanie z łukiem w tych krajach, w których prawo łowieckie dopuszcza takie łowy, jest posiadanie międzynarodowych łuczniczych uprawnień łowieckich. Zdobycie patentu poprzedza udział w kursie, którego metodyka nauczania oraz program dydaktyczny oparte są na standardach Międzynarodowego Programu Edukacji Myśliwych Łuczników (International Bowhunter Education Program – IBEP). Uprawnienia myśliwskie IBEP honorowane są we wszystkich 50 stanach USA, w prowincjach Kanady oraz w 27 innych – w większości europejskich – krajach.

W Polsce od 2011 r. kursy IBEP organizowane są przez Polskie Stowarzyszenie Myślistwa Łuczniczego. Szkolenie przeznaczone jest dla osób z co najmniej podstawową wiedzą łowiecką, zatem program nauczania skoncentrowany jest niemal wyłącznie na metodyce łuczniczej. Kursanci przystępując do nauki, powinni umieć posługiwać się łukiem oraz w trakcie kursu i egzaminu powinni posiadać własny łuk skonfigurowany do strzelania stałymi grotami myśliwskimi oraz grotami treningowymi. Kurs rozpoczyna się zajęciami teoretycznymi, podczas których instruktorzy prowadzą wykłady z metodyki myślistwa łuczniczego, obejmujące kompleksowo tematykę sprzętu i wyposażenia, przygotowania do polowania, w tym techniki maskowania obecności łucznika w łowisku ( maskowanie zapachowe, akustyczne oraz wizualne), sposoby urządzania zasiadki łuczniczej oraz podchodu na dystanse 20–30 metrów, zasady oddawania strzału z łuku, aspekty medyczne oddziaływania strzały myśliwskiej na organizm zwierzyny, a wreszcie kwestie etyczne oraz bezpieczeństwa podczas łowów łuczniczych. 

Każdego dnia, bezpośrednio po wykładach, odbywa się jeden egzamin. Pierwszy z nich to test strzelania grotami myśliwskimi.

Egzamin polega na oddaniu kolejno pięciu strzałów z postawy stojącej na odległość 20 metrów do czarnych okręgów o średnicy 18 cm. Kursanci strzelają grotami myśliwskimi o stałych trzech ostrzach. Należy trafić minimum czterema z pięciu strzałów, z czego pierwszy musi być celny. Jako celne kwalifikowane są wyłącznie te trafienia, których przestrzeliny znajdują się w całości na czarnym polu. Tzw. strzały liniowe, tj. na granicy czarnego okręgu, nie są kwalifikowane jako prawidłowe. Z pozoru proste zadanie, które podczas treningów niemal każdy łucznik wykonywał bezbłędnie, w obliczu presji towarzyszącej egzaminowi okazuje się nie lada wyzwaniem i wymaga oprócz czysto technicznych umiejętności strzeleckich także biegłości w panowaniu nad emocjami. Ten egzamin daje łucznikowi namiastkę przeżyć, jakie staną się jego udziałem podczas realnych łowów a dla instruktorów jest wskazówką w procesie oceny kursanta w aspekcie psychologicznym. Po zakończonym egzaminie, kiedy emocje już opadną, kursantom przedstawiane są wnioski płynące z analizy błędów popełnianych przez nich podczas strzelania.

Kolejnego dnia, po wykładach, kursanci przystępują do tzw. testu strzeleckiego 3D. Obejmuje on umiejętność oceny odległości w terenie bez użycia dalmierza oraz oddanie celnych strzałów do anatomicznych figur tzw. 3D zwierząt łownych. 

Test symuluje realne sytuacje, jakie mogą spotkać myśliwego łucznika podczas łowów z łukiem. Punktowane dodatnio są strzały komorowe lub powstrzymanie się od strzału w sytuacji zagrażającej bezpieczeństwu (np. powstrzymanie się od oddania strzału do zwierzyny znajdującej się na szczycie wzniesienia) lub niezgodne z etyką łowiecką (np. powstrzymanie się od strzału do zwierzyny, za którą bezpośrednio znajdują się inne osobniki). Strzały oddawane są z różnych postaw (siedzącej, klęczącej, stojącej) oraz z różnych stanowisk (m.in. treestand – stanowisko nadrzewne, czatownia, klasyczna ambona). Na test strzelecki 3D łucznicy przygotowują się tak, jak do polowania z łukiem – w szczególności zabierają ze sobą odzież oraz wyposażenie myśliwskie, jakiego używa się na indywidualnym polowaniu łuczniczym w terenie leśnym w letniej porze. Egzamin obejmuje symulację polowania z zasiadki oraz z podchodu. Podczas testu 3D, kursanci muszą zachowywać się tak, jak na realnym polowaniu łuczniczym (obowiązuje zakaz palenia, prowadzenia rozmów, staramy się cicho poruszać w terenie, wypatrujemy zwierzyny itd.).

Grupa zostaje podzielona na czteroosobowe podgrupy. Każdą podgrupę w terenie prowadzi instruktor IBEP, pełniący rolę tzw. myśliwego podprowadzającego. Komunikacja z podprowadzającym podczas podchodu odbywa się wyłącznie poprzez ustalone wcześniej znaki (np. stój  - nie ruszaj się /  ukryj się / widzę zwierzynę / naprzód). Po zatrzymaniu i wskazaniu celu przez podprowadzającego uczestnik kursu musi samodzielnie dokonać analizy sytuacji, ocenić odległość, a następnie podjąć decyzję, czy strzela czy też powstrzymuje się od strzału. Po oddaniu strzałów podprowadzający instruktor ocenia skuteczność trafienia zgodnie z zasadami oddawania strzałów z łuku, zaś w przypadku powstrzymania się od oddania strzału, kursant musi podać podprowadzającemu poprawne uzasadnienie odmowy strzału. W przypadkach spornych, niejednoznacznych – podprowadzający sporządza dokumentację fotograficzną do późniejszego, komisyjnego rozstrzygnięcia.

Egzamin strzelecki w terenie dostarcza kursantom najwięcej emocji, bowiem jest wyjątkowo urealnioną symulacją polowania z łukiem, niemniej podczas testu należy wykazać się umiejętnością bezbłędnej oceny dystansu oraz oddać perfekcyjne strzały aby nie zakończyć egzaminu z ujemną liczbą punktów. Szczególną uwagę instruktorzy zwracają na bezgłośne wykonywanie wszystkich czynności poprzedzających oddanie strzału oraz skradanie się do stanowiska w absolutnej ciszy. Błędy mogą skutkować ukaraniem całej grupy serią pompek lub przysiadów.

Ostatniego dnia, po zajęciach teoretycznych oraz egzaminach poprawkowych dla tych, którym nie powiodło się pierwsze podejście do testów strzeleckich, łucznicy przystępują do egzaminu pisemnego.

Z uwagi na specyfikę kursu egzamin pisemny obejmuje wyłącznie tematykę ściśle związaną z metodyką myślistwa łuczniczego. W przygotowaniu do testu pomagają materiały i opracowania publikowane na stronie PBA oraz podręcznik „Polowanie z łukiem”. Zakres materiału egzaminacyjnego jest także przedmiotem wykładów podczas kursu. Test składa się z ok. 100 pytań. Spośród trzech odpowiedzi należy wskazać jedną – prawidłową. 30 pytań obejmuje tematykę sprzętową (sprzęt do myślistwa łuczniczego), 30 pytań tematykę związaną z konfiguracją sprzętu oraz ok. 40 pytań dotyczy metodyki myślistwa łuczniczego, w tym zasad etyki oraz bezpieczeństwa.

Ukoronowaniem pozytywnego zaliczenia wszystkich trzech egzaminów jest uroczyste wręczenie patentu IBEP. Od tej chwili myśliwy łucznik otaczany jest swoistego rodzaju opieką stowarzyszenia, polegającą na „wprowadzeniu” go w realny świat łowów łuczniczych. Stowarzyszenie organizuje rokrocznie zagraniczne wyprawy łucznicze, na które zapraszani są świeżo upieczeni myśliwi. W towarzystwie doświadczonych kolegów instruktorów łatwiej i pewniej jest stawiać pierwsze kroki z łukiem w zagranicznym łowisku. Tuż po przyjeździe dokonywane jest kontrolne przystrzelanie łuków w celu sprawdzenia poprawności konfiguracji sprzętu. Następnie w towarzystwie instruktorów nowi koledzy są zapoznawani z łowiskiem. Często stosowanym zabiegiem jest oddanie kilku strzałów próbnych do przenośnej maty ze stanowisk, na których będą odbywać się łowy.

Potwierdza się w ten sposób, iż z określonego stanowiska możliwy jest precyzyjny strzał, a przyszły łowca utwierdza się w przekonaniu, iż zarówno on sam, jak i jego sprzęt jest gotowy do polowania. Tego rodzaju wsparcie, rodzaj „wprowadzenia” w realia łowów łuczniczych, procentuje wysoką efektywnością i w konsekwencji zadowoleniem z precyzyjnie oddanego strzału, a dla instruktorów jest źródłem ogromnej satysfakcji z dobrze przeprowadzonego szkolenia i przygotowania kolejnych adeptów do sztuki polowania z łukiem.